Gedragsmatig eten

Deze week was het opnieuw tijd voor onze 4- maandelijkse uitstap naar de neuroloog. Ik was opgelucht dat ik kon gaan, want het ‘eetgedrag’ van poppemie is nog steeds rampzalig ( met een grote R). Ze weigert (meestal)te eten, zelfs haar lievelingskost gaat er niet meer in 😞

Gewapend met een grondig verslag van de logo, een eetschema dat we samen met het Wijland hadden bijgehouden en een bang hartje ging ik naar daar.

Ze werd van kop tot teen gecheckt en bleek gezond maar wel mager. De neuroloog kwam al snel tot dezelfde conclusie als ikzelf , haar eetgedrag is gedragsmatig 😕 ( het sterk karaktertje heeft weer de overmacht). Zoals ze vreesde heeft de nieuwe medicatie die ze neemt voor haar epileptie  een serieuze invloed op haar gedrag ( wat we ook weer merken tijdens de weekends). En dan is het kiezen, een ‘leefbaar gedrag’ of toch maar verder ‘aanvalsvrij’. Dan is de keuze snel gemaakt… ( zou liever eens een luxeprobleem hebben).

Gelukkig hebben we wel een dr. die heel menselijk is, ‘liever te mager dan te dik’zei ze, het zou de verzorging voor jullie er alleen maar op bemoeilijken. ‘We moeten ook denken aan haar levenskwaliteit, ze at zo graag vroeger ,en zolang mogelijk proberen ipv naar sondevoeding over te stappen’.Er bestaan nog dokters die niet aan hun portemonnee denken in de 1 ste plaats ☺️.

De gedragsmedicatie is dus opnieuw opgedreven en  we geven nu Fortimel bij, die ze dankzij  de inventieve opvoedsters van het Wijland gelukkig wil drinken, blij dat ze zo meedenken en proberen 😊.

Er werd ook bloed afgenomen, dat ze trouwens weer heel dapper toe liet, ze lag bijna in ’t slaap ocharme, geen kik heeft ze gegeven 💕. Die resultaten zijn gelukkig allemaal positief, nog eens het bewijs dat ze gezond is en gewoon een heel sterk karaktertje heeft. Toch hoop ik dat dat ‘karaktertje’ weer snel onder controle is en we terug dat meisje krijgen die zo kon genieten van haar eten.

Gezinsuitstapje

Gisteren was het personeelsfeest van het werk van papa. We mochten naar Pairi Daiza op kosten van het werk. Omdat we niks te verliezen hadden en grote broer er vorig jaar geweest was met school ( en het dus niet zo teleurstellend voor hem zou zijn als we vroegtijdig zouden moeten vertrekken) besloten we zusje mee te nemen.

Ik keek er wel naar uit en vond het ook wel ‘spannend’. Ik liep dan ook wel nerveus bij de voorbereidingen, hebben we alles mee… Aan dit en dat denken… Wat als enz… Zorgen voor niks dus… Zusje genoot, wij genoten mee… Ze keek naar de ‘grote dieren’, jammer genoeg sliep ze wanneer er een olifant ons voorbij wandelde ☺️ We liepen meer dan 4 u in het park, zusje hebben we niet gehoord, zelfs niet wanneer het regende.

We gingen naar huis omwille van het weer en niet omdat het niet meer ging 😊

Het was een geslaagde namiddag, het smaakt naar meer en we zullen dit zeker ‘durven’ overdoen. Missie geslaagd en de volgende uitstap staat alvast op de planning 👍🏻

Doktersuitstap

Deze week doet poppemieke raar, ze is weer onherkenbaar… Sinds enkele weken wil ze weinig of niks meer eten in het Wijland en sinds vorige week stelt zich thuis ook het probleem. Ontbijten was zowiezo al een ramp, maar nu is het avondmaal ook een strijd. Wanneer ze thuis komt maakt ze zich boos om te eten, maar wanneer ze dan eten krijgt eet ze een paar hapjes en dan begint het, uitspuwen, wenen… 10 min stoppen, opnieuw een paar hapjes, enz… Een hele bezigheid ten huize Van Cutsem-De Pauw, maar elk hapje is toch een hapje gewonnen!

Nadat ze deze week een hele nacht wakker gebleven was ( je leest het goed, zonder slapen) en ze nu in het Wijland ook niet meer wou eten en drinken( ondanks de vele alternatieven die ze haar proberen aan te bieden)en heel suf leek en zich volledig af sluit, besloot ik toch maar naar de dokter te bellen. Wie weet heeft ze wel een keel- of oorontsteking… Zaterdag had ik ook al eens geweest, toen had ze een rood oor en bleek het gewoon wat irritatie te zijn van tegen haar stoeltje te schuren. Gelukkig hebben wij een dokter die, als we bellen, ons er steeds tussen neemt ook al is zij volzet… Poppemieke kreeg een volledige check up en zoals gevreesd was er niks aan de hand. ( Wat gaan ze daar op den duur wel denken… Straks noemen ze mij ‘mama paniek’ 😬) De dokter raadde wel aan om haar bloed te checken bij de volgende controle, want al de medicijnen die ze neemt tegen de monstertjes zijn toch wel zwaar voor haar klein, tenger lijfje…

Blijkbaar zit ons poppemie na de ‘ik-wil-geen-medicijnen-fase’ nu in de ‘ik-weiger-te-eten-fase’. Jammer genoeg beseft zij niet dat ze zichzelf zo beetje bij beetje zwakker maakt en wij staan er zo machteloos tegenover…

Net vandaag kreeg ze een leuk K3-pakketje, met een gesigneerde map, (jaja, van de enige echte meisjes ☺️) nog vele gadgets en ook wat lekkers. Ik had meegedaan om een tandenborstel van K3 te winnen ( moest zeggen waarom ons prinsesje dat verdiende) en omdat de mevrouw zo geraakt was van haar verhaal, kreeg ze een extra grote verassing. Dat verdient ze wel, ons madammeke, hopelijk brengt dit haar eetlust wel terug ☺️.